RACLETTE wywodzi się z Wallis w Szwajcarii i podobno ma już ponad 400 - letnią historię. Legenda głosi, że biedni drwale, przez przypadek, odkryli wyborny smak topionego sera. Nazwa raclette pochodzi od francuskiego słowa „racler” co znaczy zdrapywać. Dosłownie zdrapuje się ser stopiony na powierzchni krążka sera. Potrawa stała się jedną z serowych tradycyjnych dań kuchni szwajcarskiej. Z czasem urozmaicono i wzbogacono sposoby przyrządzania Raclette poprzez zastosowanie nowych, coraz to bardziej pomysłowych urządzeń i specjalnie dobranych gatunków sera. Historia zestawów do Raclette to ewolucja od pieczenia nad otwartym ogniem do dostępnych dzisiaj nowoczesnych urządzeń, które prezentujemy. Pomysłowość urządzeń ułatwia przygotowanie i serwowanie dania nawet dla większej liczby uczestników. Ich estetyka i pomysłowość (np.: „świeczki raclette”) jest też atrakcją do potrawy.

Raclette to danie na każdą okazję – na romantyczny wieczór we dwoje, rodzinną biesiadę i na super prywatkę. Przygotowanie raclette jest bardzo proste, a efekt końcowy gwarantowany. Raclette wywodzi się z miejscowości Wallis w Szwajcarii i podobno danie to ma już 400-letnią historię. Pierwsze wzmianki o raclette pojawiły się już w XIX wieku. W roku 1812 dr H. Schiner w swoim opisie dzielnicy Simplon wspomina o pewnej tradycji w Val d’Anniviers zgodnie z którą wystawne uczty rozpoczyna się i kończy pieczonym serem („fromage rôti”). Inni autorzy piszą o wieczorach w Val d’Anniviers, tuż przed sprowadzeniem stad owiec z Alp „pasterze  ...przy ognisku pieką ćwiartkę okrągłego sera nad ogniem. Jak tylko ser zaczyna topnieć, nożem zbierają serową masę i smarują nią chleb” (V. Tissot, 1888). Dopiero w XX wieku ‘pieczony ser’ doczekał się szerszego grona smakoszy. Na wystawie w 1909 roku oferowano najlepsze wina regionalne właśnie z ‘pieczonym serem’. Wtedy zrodziła się nazwa „raclette” pochodząca od francuskiego czasownika „racler” oznaczającego „zeskrobywać”, co ilustruje metodę przygotowania sera nadal stosowaną w Wallis i w całej gastronomi.

Historia zestawów do raclette:

Przed 1955 rokiem:

Połówki krążków serowych kładziono na drewnianych lub kamiennych płytach po czym podgrzewano je od strony przekrojonej przy ogniu lub przy piecu węglowym. Technika ta nie wymagała użycia żadnego specjalnego sprzętu.

Lata 1955-1965:

Wymyślono urządzenia elektryczne z piecem kwarcowym (do połówek sera). Źródło ciepła znajdowało się ponad przekrojoną stroną sera („podgrzewanie górne”). Pojawiły się dodatkowe części ułatwiające przygotowanie (stojak do sera, regulacja wysokości).

Od 1965 roku:

Zastosowano urządzenia elektryczne z ciepłem rezystorowym, wykonane ze stali nierdzewnej (dzisiejsze pręty grzewcze) do połówek sera. Podniosło to wygodę użycia (nie trzeba było już bezpośrednio dotykać sera). Zwiększyła się różnorodność urządzeń - począwszy od małego piecyka na ćwiartkę sera do takich, które są w stanie pomieścić wiele połówek sera.

Od 1970 roku:

Oferowane są urządzenia elektryczne wyposażone w małe patelnie do przygotowania indywidualnych porcji sera raclette, które urozmaicono grillami z blachy, żeliwa lub kamienia. Przełomem okazała się masowa produkcja co zapoczątkowało ekspansję międzynarodowej (głównie w krajach Beneluksu, Francji i w Niemczech).

Od 1980 roku:

Wprowadzone zostają urządzenia na gaz (na połówki sera).

Od 1990 roku:

Rozwój i wprowadzenie na rynek urządzeń wyposażonych w palniki alkoholowe lub na specjalny żel (podgrzewanie dolne) służące do przygotowania indywidualnych porcji raclette.

Od 1999 roku:

„Raclette Adventure” – zestaw do raclette przygotowywanego na małej patelni nad ogniskiem.

Od 2004 roku:

„Świeczki raclette” – raclette w wersji romantycznej ze świeczkami do podgrzewaczy.